İşletme Projesi 2
• İŞLETME PROJESİNİN İPTALİ ( Mücerret Usulsüz Tebliğe Dayanarak )
T.C.
YARGITAY
18. HUKUK DAİRESİ
E. 1993/4405
K. 1993/6181
T. 7.5.1993
• USULSÜZ TEBLİGAT ( Tek Başına İşletme Projesinin İptali İçin Yeterli Olmaması )
• İŞLETME PROJESİNİN İPTALİ ( Mücerret Usulsüz Tebliğe Dayanarak )
634/m.37
Davacı işletme projesinin herhangi bir hükmüne karşı çıkmadan mücerret kendisine tebliğ edilmediği gerekçesi ile ve doğrudan iptal davası açamaz.
DAVA : Dava dilekçesinde işletme projesinin iptali istenilmiştir.
Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Bağımsız bölüm maliki davacı kendisine usulüne uygun olarak tebliğ edilmeyen işletme projesinin içeriği konusunda herhangi bir itiraz ileri sürmeden sadece usulsüz tebliğ edildiğinden bahisle iptalini istemiş olup, mahkemece tebligatın usulüne uygun olmadığı konusundaki bilirkişi raporuna dayanılarak dava kabul edilmiş ve projenin iptaline karar verilmiştir.
İşletme projesi, Kat Mülkiyeti Kanununun 37. maddesi hükmüne göre yönetici tarafından ana gayrimenkulün yıllık yönetiminde tahmini olarak gelir ve gider tuturlarını, her kat malikine düşecek gider miktarını, her kat malikinin vermesi gereken avans tutarını içermek üzere hazırlanıp, kat maliklerinin bilgisine sunulan ana gayrimenkulün bütçesi niteliğinde bir tasarıdır.
Anılan yasa hükmüne göre bu proje kat maliklerine ve bağımsız bölümden fiilen yararlananlara imzaları mukabilinde ve yada taahhütlü mektup ile bildirilir.
Aynı apartmanda oturan davacıya projenin 17.9.1991 tarihinde taahhütlü mektup ile gönderildiği dosya içerisindeki belgelerden ve bilirkişi raporundan anlaşılmaktadır.
Ancak taahhütlü mektup davacı adresinde bulunmadığı için komşusuna verilmiş ve daha sonra davacı da projeye ıttıla kespetmiştir.
Yasa hükmü, bu konuda Tebligat Kanunu hükmüne uygun bir tebligat öngörümemiş, bağımsız bölüm maliklerinin bilgilendirilmesini yeterli görmüştür[/b], kaldı ki, davacı daha sonra kendisine gönderilen ödeyeceği avans miktarları ile ilgili liste ile de projeden bilgi edinmiş bulunmaktadır.
Her iki halde de davacı bilgi edindiği tarihi esas alarak yasada öngörülen itirazı bağımsız bölüm malikleri kuruluna götürme imkanına sahip iken böyle bir yola tevessül etmeden doğrudan doğruya iptal davası açamaz.
Diğer taraftan yukarıda da açıklandığı üzere davacı işletme projesinin herhangi bir hükmüne karşı çıkmadan mücerret kendisine tebliğ edilmediği gerekçesi ile ve doğrudan iptal davası açamaz.
Bu nedenle davanın reddine karar verilmesi gerekirken projenin davacıya usulen tebliğ edilmediği gerekçesiyle davanın kabulü ile işletme projesinin iptaline karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 7.5.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.
T.C.
YARGITAY
18. HUKUK DAİRESİ
E. 1993/4405
K. 1993/6181
T. 7.5.1993
• USULSÜZ TEBLİGAT ( Tek Başına İşletme Projesinin İptali İçin Yeterli Olmaması )
• İŞLETME PROJESİNİN İPTALİ ( Mücerret Usulsüz Tebliğe Dayanarak )
634/m.37
Davacı işletme projesinin herhangi bir hükmüne karşı çıkmadan mücerret kendisine tebliğ edilmediği gerekçesi ile ve doğrudan iptal davası açamaz.
DAVA : Dava dilekçesinde işletme projesinin iptali istenilmiştir.
Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
KARAR : Bağımsız bölüm maliki davacı kendisine usulüne uygun olarak tebliğ edilmeyen işletme projesinin içeriği konusunda herhangi bir itiraz ileri sürmeden sadece usulsüz tebliğ edildiğinden bahisle iptalini istemiş olup, mahkemece tebligatın usulüne uygun olmadığı konusundaki bilirkişi raporuna dayanılarak dava kabul edilmiş ve projenin iptaline karar verilmiştir.
İşletme projesi, Kat Mülkiyeti Kanununun 37. maddesi hükmüne göre yönetici tarafından ana gayrimenkulün yıllık yönetiminde tahmini olarak gelir ve gider tuturlarını, her kat malikine düşecek gider miktarını, her kat malikinin vermesi gereken avans tutarını içermek üzere hazırlanıp, kat maliklerinin bilgisine sunulan ana gayrimenkulün bütçesi niteliğinde bir tasarıdır.
Anılan yasa hükmüne göre bu proje kat maliklerine ve bağımsız bölümden fiilen yararlananlara imzaları mukabilinde ve yada taahhütlü mektup ile bildirilir.
Aynı apartmanda oturan davacıya projenin 17.9.1991 tarihinde taahhütlü mektup ile gönderildiği dosya içerisindeki belgelerden ve bilirkişi raporundan anlaşılmaktadır.
Ancak taahhütlü mektup davacı adresinde bulunmadığı için komşusuna verilmiş ve daha sonra davacı da projeye ıttıla kespetmiştir.
Yasa hükmü, bu konuda Tebligat Kanunu hükmüne uygun bir tebligat öngörümemiş, bağımsız bölüm maliklerinin bilgilendirilmesini yeterli görmüştür[/b], kaldı ki, davacı daha sonra kendisine gönderilen ödeyeceği avans miktarları ile ilgili liste ile de projeden bilgi edinmiş bulunmaktadır.
Her iki halde de davacı bilgi edindiği tarihi esas alarak yasada öngörülen itirazı bağımsız bölüm malikleri kuruluna götürme imkanına sahip iken böyle bir yola tevessül etmeden doğrudan doğruya iptal davası açamaz.
Diğer taraftan yukarıda da açıklandığı üzere davacı işletme projesinin herhangi bir hükmüne karşı çıkmadan mücerret kendisine tebliğ edilmediği gerekçesi ile ve doğrudan iptal davası açamaz.
Bu nedenle davanın reddine karar verilmesi gerekirken projenin davacıya usulen tebliğ edilmediği gerekçesiyle davanın kabulü ile işletme projesinin iptaline karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 7.5.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.
KAYNAK:hukuki.net